Advies van de week:
Neem jezelf niet al te serieus
Met muziek bezig zijn doe je (hoop ik) voor je plezier.
Daar bedoel ik niet mee dat muziek alleen een hobby zou moeten zijn.
Als je je brood kunt verdienen met muziek, dan is dat natuurlijk fantastisch. En dan maak je (hoop ik – nog eens) muziek nog steeds voor je plezier. Dan heb je van je hobby je vak gemaakt.
In muziek, vind ik, moet je jezelf niet al te serieus nemen.
Soms sluipt er nu eenmaal wel eens een foutje in.
Of je vergeet gewoon wat, als je bezig bent met je trainingsvideo’s…
Denk aan de ultieme formule
M=E
Muziek is emotie (zie voor verdere uitleg, deze post over perfectionisme)
Met het te serieus nemen:
- kan je emotie omslaan in frustratie. En als de emotie in ‘M=E’ frustratie is, omdat het niet lukt.. tja wat breng je dan over? Als je in die muziek geen gevoel kunt brengen omdat je druk bent met het passen in een bepaald stramien, is het dan nog ècht?
- kun je minder vrij spelen. Als je jezelf zó serieus neemt, dat je verstrakt in je spel, dan is het veel moeilijker je toehoorders te bereiken. Met emotie kun je mensen raken in het diepst van hun wezen. En dat kan beter als die emotie puur is, in je muziek.
- zou je kunnen verstarren in je spel. En dat komt niet ten goede aan je inspiratie. Ken je dat? ‘ik MOET NU een goed stuk verzinnen..’ Ja.. veel succes..
Spelen onder hoogspanning
Wel eens gehad dat je het podium opstapt terwijl de zenuwen in je lijf gieren? Want dan ‘móet het goed gaan!’
En spelen onder spanning is niet ideaal. Een beetje adrenaline in je lijf houdt je wel scherp, maar een overmaat ervan? Dat werkt niet zo goed. Spieren die verstrakken en spelen gaat niet zo soepel.
En als het dan fout gaat. Oei.. ik heb wel eens bij bands gezien dat er dan boze blikken heen en weer op het podium uitgewisseld werden. En de noodlottige aanstichter die onder die boze blikken dan wel door de grond zou willen zakken. Zonde.. jammer. En àls zo’n band zich dan druk maakt om z’n reputatie, dan is het nog eens extra jammer, want het publiek ziet die onderlinge strijd en spanning natuurlijk ook.
Ik heb het moeten leren
Jaren geleden gierden de zenuwen nog wel eens door me heen als ik een groot podium zoals bijvoorbeeld 013 betrad. Om dezelfde redenen. Er leek véél te veel van af te hangen, wat natuurlijk eigenlijk allemaal best meevalt.
Op een bepaald moment heb ik mijn identiteit losgemaakt van het ‘gitarist zijn’. Daarna kon ik mezelf als gitarist veel vrijer zien. Minder serieus en met veel meer lol in wat we doen. We lachen veel en verzinnen spontaan nieuwe stukken en laten inspiratie de vrije loop zonder ons daarbij druk te maken over of het past en klopt. Dat komt later wel.
Zenuwen op het podium heb ik sindsdien ook al heel lang niet meer gehad, of het nu een groot of klein podium is. Of dat we nu voor 1000 man of voor 10 man staan te spelen. Het maakt niet uit. Wij hebben plezier op het podium en dat laten we zien ook.
En als het eens fout gaat (en het gaat vaak genoeg niet helemáál volgens planning), dan lachen we erom, en zijn we ontspannen genoeg om een uitweg te vinden.
En dat voelt véél beter 🙂
Ontspan..
Als je ontspannen bent in je muziek:
- kun je je inspiratie vrij laten vloeien
- kun je je positieve emotie beter overbrengen aan je toehoorders
- kun je beter anticiperen als er iets niet helemaal goed gaat
- kun je er om lachen als iets helemaal fout gaat 🙂
Hoe dan?
Hoe kun je ontspannen op het moment van de waarheid? Op het moment van de voordracht? Of na take 326 van de opnames die niet goed gaan?
Enkele tips:
- Neem eerst afstand. Een moment van bezinning. Denk even aan iets anders. Hou jezelf een ontspannen moment voor. De leuke vakantie van vorig jaar bijvoorbeeld. Of het gezellige ontspannen etentje van gisteren.
- Adem een paar keer rustig en diep in en weer uit. Neem er de tijd voor.
- Lichamelijke oefening. Beweeg, laat het bloed goed stromen. Beweging geeft mentale rust.
- Een (eventueel korte) meditatie kan heel goed helpen.
- Relativeer. Hoe belangrijk is dit moment ècht? Stel je voor hoe je hier over 5 jaar op terug kijkt. Wil je hierop terug kijken met een gevoel van plezier of een gevoel van stress?
- Bedenk nog eens, waarom je ooit bent begonnen met muziek maken. Waarom je het zo leuk vindt. Probeer je los te maken van de prestatiedrang.
- Heb vertrouwen dat je je er wel doorheen zult slaan. Op één of andere manier. Uiteindelijk zal het moment voorbijgaan en komt er toch een nieuw moment van ontspanning. Hoe dan ook.
Muziek maken werkt het beste, als je er plezier in hebt
Blijf jezelf. Dan val je nooit door de mand, minder stress tijdens het spelen.
Veel meer ontspanning. En dat spiegelt weer in je spel.
Veel plezier 🙂
Arvid
PS: Hoe ontspan jij voordat je het podium op stapt, of iets voorspeelt voor anderen? Of als het oefenen echt even niet lukt? Hoe vind jij je rust terug? Ik zou het leuk vinden als je dat deelt onder deze post, in de comments. Ik stuur je dan als dank een handige opwarm-oefening (wat ook heel ontspannend kan werken – omdat je daarin voortdurend hetzelfde riedeltje aan het spelen bent).
